ANNE
Bırak kalsın masada ekmek,
testide su..
Ayna puslu, pencere camı kirli,
Bırak kalsın saçların dağınık,
gözlerin uykulu.
Saksıdaki çiçek susuz,
kedi yalını bekler bir köşede,
Bırak kalsın meyve ağaçta,
kırlangıç havada,
Dama düşen ince bir yaz yağmuru...
Yoruldun artık, bütün gün
didinip durdun,
Toprak bile, gök bile, deniz bile
bir yerde yorulur.
Bırak kalsın süpürge duvarda,
sabun kovada.
Anne, gel yanıma otur...
Otur da anlat bana...Anlat bana senden daha önemli , daha değerli birşeyin varlığını hissetmenin ne demek olduğunu , anlat bana bir insanın geleceği nasıl çizilir, anlat bana birinin canı yandığında senin canının neden ondan daha çok yandığını,anlat bana biri hasta olduğunda neden hastalığın sana geçmesini istediğini, anlat bana biri içten bir kahkaha attığında neden senin gözlerinin dolduğunu, anlat bana geceleri ansızın uyanıp yan odada uyuyan birinin üşüyüp üşümediğini merak ettiğini,anlat bana işten çıkınca bir an önce eve varmak istemeyi,anlat bana biri yap dediğinde sorgusuz yapmayı,anlat bana koşulsuz sevgiyi, anlat bana koşulsuz vermeyi,anlat bana seni ve anneciğim anlat bana ANNELİĞİ...
Not :Şiir Ahmet Erhan'a aittir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder